Junglebook

Nou, daar gaat ie dan: na alle luxe op naar een weekje overleven in de jungle van de Amazone. Om te overleven hebben we alleen twee pakjes koekjes, muesli repen en enkele flessen water.
De tocht begint met de oversteek van de twee rivieren (rio negro en rio parana) die een 8km verder samenvloeien in 1 rivier: rio amazona. Vervolgens overgestapt op een retro transporter busje, ook de kwaliteit van het busje was retro, zelfs zo dat 10km voor aankomst bij onze volgende boottocht de motor het begaf. De laatste heuvelen op moesten dus wat mensen pk's ingezet worden (van Annette en de gids), dit tot groot vermaak van Jacko. Vervolgens met een speed boot naar onze lodge gebracht die op 80km afstand van Manaus in het regenwoud ligt. Vanwege ongedierte op de grond en de grote hoogteverschillen in het water zijn, net als onze lodge, de meeste huizen op palen van een paar meter hoogte gebouwd.
Om een beetje gevoel te krijgen voor de omgeving werden we 's middags meegenomen door onze gids, Ralf, voor een boottocht door de rivieren om hier de veelzijdigheid van de kleurrijke vogels die de Amazone kent te verkennen. Daarnaast hebben we ook roze en grijze rivierdolfijnen gezien. Deze wilde beesten zijn in tegenstelling tot de dolfijnen die ons bekend zijn zeer schuw en blijven op gepaste afstand.

Na onze eerste zweterig klamme nacht in de lodge hebben werd het tijd onze survival skills bij te schaven. Tijdens een wandeling door de jungle hebben we geleerd welke vruchten echt en nep zijn, hoe we ons eigen kamp kunnen bouwen en hoe we vuur kunnen maken na een ENORME stortbui. Want ja, wij weten nu pas echt waarom het regenwoud het Regenwoud heet. Met deze kennis in ons hoofd zijn we vertrokken naar een afgelegen plek welke ongeveer 100 km ten zuiden van Manaus lag. Na compleet verregent te zijn hebben we onze spullen uitgeladen. En is Jacko met Ralf de visnetten uit gaan zetten. Ondertussen is Annette met de rest (2 Duitse jongens een een Amerikaans meisje) een vuur gaan maken. Dit bleek na een hoosbui toch wat lastiger dan gedacht. Na wat hulp van De teruggekeerde vissers was het vuur zo op gang. Zo kon de meegebrachte kip gebraden worden en de kleren gedroogd.
Na het avondmaal was het tijd om de visnetten te checken. We hadden een mooie vangst van zeker acht vissen, dus zekerheid op eten de volgende dag. De eerste gevangen kaaiman was ook een feit. Ralf viste deze met blote handen uit het water, wat zeker niet zo makkelijk en ongevaarlijk was als nu omschreven. En op naar een nachtje hangmat slapen

Door ook de goede vangst in de ochtend konden deze opgeruimd worden en hebben we ons basiskamp verlaten. Dit alleen niet zonder gevaren: Jacko lag rustig in zijn bootje te dobberen, voer iets achteruit en species op de plek waar hij een moment daarvoor nog lag viel een enorme boom om! Dus een der vele gevaren van het regenwoud.
Een paar kilometer dieper de jungle in vonden we een mooie plek met veel palmbomen die als dak van onze slaapplaats konden dienen. Hier zijn we in een heerlijke regenbui begonnen ons nieuwe kamp op te zetten. Dit gedaan hebbende, was het tijd voor ontspanning: piranha vissen! Op het menu van de piranha stond sushi welke wij de voorgaande dag hadden gevangen. Bewapend met visdraad en een haak werd door Annette de eerste eerste piranha gevangen (NL-DUI: 1-0). De avond viel als snel, zodoende zijn we in het pikken donker teruggevaren naar ons kamp. In het donker vuur maken is ook een vak apart, maar toch succesvol. Deze avond werden de vers gevangen piranha's verwerkt in een overheerlijke piranha-soep. De hoeveelheid visgraten was alleen wel een uitdaging. Ralf heeft Jacko nog meegenomen om te gaan speervissen in het pikke-donker. En met succes: twee vissen waaronder een snakehead-vis (met vlijmscherpe tanden).

Na deze laatste nacht in ons kamp was het tijd voor Annette haar favoriete onderdeel van de trip: spinnenjacht. Na een lange tocht kris-kras door de jungle, en meerdere geintjes richting Annette (takjes die aanvoelen als spinnen in haar nek), van zowel Duitse als Nederlandse komaf, een tarantula hol gevonden. Het was een volgroeid wijfje dat zo groot was als je hand. Annette hield overzicht. Teruggekomen bij het kamp hebben we alles afgebroken en opgeruimd. Jacko mocht schipper spelen op de terugweg. Om af te koelen van deze lange zit, 2,5 uur varen en zitten op houten bankjes, hebben we een verfrissende duik genomen in een van de vele meren van de Amazone. Dit verminderde de stank aanzienlijk, en hield daarmee de medebewoners van dit water zoals piranha's en kaaimannen op afstand.

Dag 5
De tijd ging zeer snel en het is alweer onze een-na-laastste dag in de jungle. Tijd voor een rustig dagje, dus op zoek naar de luiaard. Onderweg heeft onze gids ook nog uitgelegd hoe je in geval van nood, zonder moderne communicatie, toch om hulp kan roepen. Er is een boom, de zogenoemde telephonetree, welke fungeert als een klankkast als je er met een groot zwaar voorwerp tegenaan slaat. Deze klanken zijn klanken zijn tot op enkele kilometers afstand hoorbaar.
Na enig getuur spotte Ralf een tweede luiaard. Deze wist hij uit de boom te vissen waardoor Jacko op de foto kon met zijn tweelingbroer.
De middag werd afgesloten met vissen op de zeer agressieve roodbuik piranha. Deze vielen meerdere malen van de haak in de boot waardoor gevreesd werd voor onze tenen. Wetende wat hier in het water zwom, zijn we enkele meters verderop het water in gedoken. Weer even lekker zwemmen.
Het laatste avond programma was iets waar Jacko al de hele vakantie naar had uitgekeken. Op jacht naar een volwassen kaaiman! Omdat onze gids Ralf bezig was om foto- en video materiaal te verzamelen voor zijn eigen website, zodat hij zijn eigen lodge kon beginnen, mocht Jacko met GoPro in de aanslag fungeren als eerste cameraman. Dit was niet zonder gevaar, want enkele malen had de kaaiman de GoPro bijna te pakken. Na een geworstel van 10 minuten was het beest genoeg uitgeput om aan boord te halen. Het was een volwassen kaaiman van 2 meter lang, en woog geschat 60 kg. Een onwijs gave ervaring.

De laatste ochtend hebben wie nog twee prachtig rood gekleurde Ara's gezien en geleerd hoe we een kokosnoot uit een boom kunnen halen.
De amazone nam afscheid van ons met een heerlijke hoosbui. Waarbij wij nog een laatste duik hebben genomen. Pas dan is het water het lekkerst, omdat het regenwater zo koud is.

Al met al een onvergetelijke trip. Nu nog enkele dagen carnaval vieren in Rio, en nog even niet denken aan de terugkeer naar ons koude kikkerlandje...